آمدم!

اینبار با کلامی دیگر! سخن از آن دارم که هر آنچه به تازگی مینماید٬‌ دیری نمی پاید که دچار روزمرگی شده و ماهیت مجازیش نمایان میگردد٬‌ که هر آنچه بیشتر می پویم به مجازی بودن حتی اندیشه آدمیان نزدیکتر میشوم. دریغ!‌ که آنچه می آید در پی اش رفتنی است خیلی پیش تر از آنکه به واقع رفته باشد. کافیست به عادت بگراید. آنوقت بی آنکه قدم در راه نهاده باشد٬ رفته است. و من سالهاست رفته ام٬‌ این را با تک تک سر انگشتان عادت شده ام٬‌ لمس کرده ام. در این میان٬ چه بسا آدمیانی که حقیقت را جوری دیگر مینمایانند، غافل از آنکه چند صباحی بعد٬ خود دچار میشوند آنچه را که به انکار میکشیدند٬ که من نیز...