به سکوت گوش فرا ده٬ در تنهایی غرق شو٬ در خلاء غوطه ور باش. تمام شو. سکوت تمام حقیقت است. سکوت سرشار از ناگفته ها٬ ناشنیده ها و نا دیده هاست. تنها باید لمسش کرد. باید بدن خسته و رنجوری که بوی مردار گرفته را رها کرد و خود را به سکوت سپرد. به حقیقت محض. آنوقت است که پیدا میشوی٬ پیدا شدنی که پر از گم شدن است! آنوقت است که تنها میشوی٬ تنها شدنی شلوغ...
باید ترا درید
باید ترا به وسعت بودن نظاره کرد
باید ترا شنید
باید ترا به شط غزل خوان آینه برد
آنسان که باد برد
آنسان که نور رفت
باید ترا تپید
چون آیه توصل شبهای بی کسی
باید ترا گذشت
با آهوان جنگل غمگین بی درخت
رفتن بهانه است
ماندن صلاح نیست..
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر