درد عشــقي كشيــده ام كه مپرس
زهـر هجري چشيده ام كه مپرس
گشتـــه ام در جهــــان و آخـــر كـــار
دلبــري بـــرگزيـــــده ام كه مپرس
آنچـنـــان در هــواي خــــــــــاك درش
مي رود آب ديــــــده ام كه مپرس
من به گوش خود از دهــانــش دوش
سخنـــاني شنيـده ام كه مپرس
سوي من لب چه ميگـزي كه مگـوي
لب لعلــي گــــزيـده ام كه مپرس
بــي تــو در كلبه ي گدايــي خـويش
رنج هــايي كشيـده ام كه مپرس
همچو حافظ غريب در ره عشق
به مقامي رسيده ام كه مپرس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر