ناقوس
دوازده بار خواب جیرجیرک را پراند
باران
صدای همهمه و پچ پچ هیمه را شست
من
تن برهنه ی رود را در آغوش کشیدم
تو
بکارتم را به خون کشیدی
پی نوشت: دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد
پی نوشت: عشق اساس زندگیست و زندگی من چه با اساس است!
پی نوشت: تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بيچاره دلم در غم بسيار افتاد
پی نوشت: من خوبی های دیگران را می بینم.
پی نوشت: تنها یک گروه مشکل ندارند؛ مردگان قبرستان.
پی نوشت: هنوز هم صداقت بهترین سیاسته!
پی نوشت: بالاخره ميتونم اينو بنويسم!
شد ز غمت خانه سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم
خاک رهش گشتم و آخر ز بخت
رفت بر این گنبد مینا دلم
در طلب زهره رُخ ماهرو
می نگرد جانب بالا دلم
در طلب گوهر دریای عشق
موج زند موج چو دریا دلم
آه که امروز دلم را چه شد؟
دوش چه گفتست کسی با دلم؟
از دل من در دل تو نکته هاست
وه چه رهست از دل تو تا دل!
پی نوشت: باز هم بد مستی هر شبانه! این راهش نیست، می دانم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر