تردید!


الوان دل انگیز بهار
از فواره روز بالا می رود
و من
سیاه و سپید شب و روز را
به شِکوه در می آورم
تو غرق انوار می شوی
و تردید ماندن و رفتن
مرا رها نمی کند...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر